P@nnie In @ction

Toen werd het stil...

Vrijdagmorgend, start van een nieuwe dag, lekker lang uitslapen want privé-chauffeur vertrok maar om halfnegen, onderweg nog telefoon gekregen van Collega S die doodsangsten uitstond omtrent m'n afwezigheid aangezien Collega M een aantal taartjes had meegebracht en het aanvalsschot maar zou worden gegeven in m'n aanwezigheid (hoe collegiaal toch), gezellig doorwerken met een leuk weekend in 't vooruitzicht en toen ging de foon... Met een blijgezinde 'Dag Pappa' nam ik op, de schok kwam toen ik m'n moeders stem hoorde (ze heeft nl een afkeer van alle nieuwe techologische snufjes van de laatste jaren). Het slechte nieuws kwam eruit, mijn Nonkel D., juist 40, is gestorven en laat een vrouw en 4 kindjes na... onbegrijpelijker wordt het nog als ik hoor dat het zelfmoord was, zomaar, ineens, ophangen aan een koord in z'n eigen huis, onder de ogen van vrouw en kind... Ik snap het niet...